Μετα το ποίημα με την ΓΙΟΝΤΖΙΑ , έχουμε και άλλο ΚΩΣΤΑΡΑΖΙΝΟ δημιούργημα . Αυτή την φορά το ποίημα εχει να κάνει με το θέμα των ΜΠΕΚΙΑΡΙΔΩΝ που στο χωριό μας είμαστε αρκετοί. Εδώ πρόκειται για συλλογική δουλειά που περατώθηκε υπό την επιρρεια ποτού σε συνάθροιση κωσταραζινης παρέας .Αρκετά καλό και εύστοχο το ποίημα.
Περιςτοιχιζομαςται απο ταλαντούχους ανθρώπους με αρκετές ικανότητες. Για να ξεδιπλωσεις αυτές τις ικανότητες θέλει λιγο τσιγκλισμα καλή παρέα και ένα τραπέζι με τους απαραίτητους μεζέδες συνοδευομενους απο καλό ,σπιτικό τσίπουρο..
Περναν τα χρονια και κυλούν σαν το νερό,
στου ποταμού την κοίτη
και η ζωή μας χάνεται ,
προσομοιώνεται μ´ αυτήν ενός αλήτη.
Μπεκιαριδες είμαστε πολλοί
στου χωριού την κοινωνία ,
Μαζευόμαστε και λιαζομαστε
Ολοι στην πλατεία.
Κανεις δεν παραδέχεται πως εχει μεγαλώσει
και όλοι περιμένουμε το joker να μας σώσει.
ΚΑΘΕ Σάββατο πλενομασται,στολιζομασται
και βγαίνουμε έξω sic
Μας βλεπω αφιερωμα στο NATIONAL GEOGRAFIC…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου